Op zolder licht nog de oude scheepskijker die mijn grootvader ooit kocht voor in zijn huis in Zoutelande, en waarmee ik als puber voor het eerst amateur-astronoom speelde en mijn eerste astro-foto’s maakte. Daarover zal ik ook eens een verhaaltje schrijven. Maar zo’n vijftien jaar geleden kocht ik mijn eerste echte eigen telescoop. Dit was bij Robtics, toen nog uit de schuur bij zijn privéhuis in ’s Gravezande. Ik was op zoek naar ‘een telescoop‘, en kreeg onderricht in het kiezen: wat wilde ik dan bekijken, of wilde ik fotograferen? Wilde ik een lens- of een spiegeltelescoop? Hoeveel wilde ik uitgeven? Ik herinner me dat Rob me toen uitlegde dat als ik wilde fotograferen ik het beste een aparte astronomische camera kon kopen, liefst mono-chroom, met filters, en een duur statief met motor. Ik was een beetje teleurgesteld hierdoor. Zou ik dan als beginner niet een algemene telescoop kunnen kopen, waaraan ik dan gewoon met een T-Ring een camera kon hangen?

“Ach…. weet u wat, ik hier nog een occasion staan, begin anders gewoon eens hiermee…!”

Dat was de blauwe SkyWatcher 15cm f/8 (dus 1200mm brandpuntsafstand) met een bijbehorend EQ2 statief, allebei al een paar jaar oud. Terugrekenend dus niet jonger dan uit 2005 of zo. Er zaten van die draaistokken bij die je op de assen zette, een zoeker, een tweetal oculairen en dat was het. Later kocht ik er een volgmotortje (op 4 dikke batterijen!) bij waarmee ik zowaar een volgmotor had. Met deze combinatie zijn de foto’s op deze site tot en met de aankoop van de Meade genomen! Toen ik de Meade met de EQ5 erbij kocht ging deze oudere combinatie op de plank in de schuur.

Toen ik een jaar of zo terug bedacht dat het wel leuk zou zijn om die oude kijker weer eens ter hand te nemen, merkte ik op dat er één klein onderdeel miste, namelijk de adapter waarmee het oculairhuis op de buis wordt geschroefd, Geen van de ringen die ik in de spullendoos had paste! Sindsdien balen, toch nog eens zoeken, niet vinden, weer balen, maar hoe was het op te lossen?

De oplossing werd gevonden in het online bestellen van een geheel nieuwe SkyWatcher focusser voor deze buis. Levertijd een week of zo. Eenmaal in huis was het wachten op mooi weer. Vorige week was het zo ver, mooie nachten zouden komen en ik moest aan de slag! De eerste macht haalde ik niet, geen zin of geen tijd, dus met de TS APO aan de slag (zie de eerste foto’s in het verslag over M51), de dag er na de schuur in. Buis in de WorkMate, rustig het oude oculairhuis er af, nieuwe er bij gepakt, en oeps!, die was aanzienlijk groter dan de oude! Dit was zo’n moment: Wat doe je? Terugsturen en kleinere zoeken? Of de stoute schoenen aan en klusssen?

Het laatste werd het. Ik heb zowaar de diehard klusser in mijzelf gevonden en geactiveerd. Ik heb met de decoupeerzaag (met een ijzerzaagje) het bestaande gat groter gemaakt om de nieuwe focusseerbuis toe te laten. Gaatjes voor de boutjes, precies op de goede plek. Bij de Gamma de nodige boutjes gehaald om het geheel op de buis vast te zetten want de oude boutjes waren te kort. Alles paste!

Dit was ook een goede gelegenheid om de vangspiegel goed schoon te maken en die weer vastgezet. Iets ander vet in de focusser zodat die wat soepeler loopt en nu ook de ZWO EAF er op gemonteerd (wel met hulp van een stukje hout want deze focusser is niet gemaakt zoals de meeste andere!). Nu werkt deze buis weer als nooit tevoren – zie foto’s van M51 hier. Ik ben best trots!

 

ZWO is net Apple. Als je enkel ZWO spullen gebruikt, dan is het allemaal ontzettend makkelijk. Met de ASIAIR controller bedien je via super-simpele software op je iPad je focusser, je camera, je statief en dit allemaal vanaf je luie stoel, binnen in de warmte. Maar, dan moet je dus inderdaad allemaal ZWO spullen hebben.

Ik werd hierop geattendeerd toen ik in Brabant de ASI533MC Pro kocht van een vriendelijke jongeman (zie dit artikel). Hij zei me dat ik zeker een ASIAIR moest gebruiken, deed hij ook, en het was echt heel handig. Ik las het na en was snel overtuigd en vond al snel een verkoper van eem ASIAIR mini.

Het enige wat nu niet ZWO was was mijn volgcamera. Dat was een QHY, die had ik jaren terug al via te-les-koop gekocht. Via te-les-koop was ik snel aan een ZWOASI120MC gekomen (‘voor weinig’) en het eco-systeem was compleet.

Een ASIAIR is eigenlijk een Arduino, een op zich zelf staan linux computertje, met 4 USB ingangen en 4 AC uitgangen voor power. Je zet hem vast op je telescoop, koppelt je volgcamera, je hoofdcamera, je statief en je focusser aan, en hoeft dan alleen power te geven aan je ASIAIR. Dit scheelt een boel kabels, en alles zit vlak bij elkaar dus cabel management op de telescoop is ook goed te doen.

Een andere grote winst is het niet meer nodig hebben van een zoeker. Als de buis enigszins op het noorden staat, en je laat de telescoop ‘skewen’ naar een in de buurt liggende ster of object, dan kan je de software een snelle ‘solve’ laten doen, ofwel kijken of het de sterren herkent en zo kan bepalen waar je ongeveer zit. Lukt dat (en dat lukt 9 van de 10 keer) dan kan je late corrigeren tot je inderdaad daar zit waar je wilde zitten. Het systeem is nu gecalibreerd en je kunt nu rustig via de ingebouwde sterrenkaart kiezen wat je wil zien.

Maar de grootste winst is binnen zitten. Als het eenmaal werkt, en alles is gecalibreerd, zit je gewoon aan je keukentafel objecten te kiezen en foto’s te maken. De foto’s komen binnen op je ipad en je kunt ze zelfs live laten ‘stacken’. Zo zie je goed hoe mooi het gaat worden!