Waarneemverslag 23 april 2020

Ik ben sinds de vorige keer op jacht gegaan naar ‘Deep Sky’objecten, oftewel melkwegstelsels en nevels, buiten ons eigen melwegstelsel dus miljoenen lichtjaren verderop… Bizar dat dat vanuit ons tuintje in Den Haag te zien zou kunnen zijn! Maar dat was het inderdaad. Eerst met de camera, later met de grote buis.

Ik laat nu alleen de mooie resultaten zien maar dit is slechts een fractie van de gemaakte foto’s – dat had vroeger bakken met film gekost!

Hier een eerste geslaagde foto, met de camera en maximale vergroting, 90 seconden belicht:

Het is eigenlijk nauwelijks te zien, maar ik was helemaal in mijn nopjes toen het lukte! Het betreft hier het ‘Draaikolkstelsel’, oftewel ‘M51’, vlak bij de Grote Beer.

Die M is van meneer Charles Messier, die in de 18e met zijn kijker de hemel afspeurde en een lijst maakte van alle nevels en sterrenhopen die hij vond.

Die lijst gebruiken we vandaag de dag nog (de Andromedanevel is M31, de Orionnevel M42, etc.)!

Dat me dit lukte was een kleine triomf.

Ik probeerde er een andere nacht nog een, ook rond de Grote Beer, weer raak, dit zijn ‘Bode’s melkwegstelsel’ (M81) en de ‘sigaarnevel’ (M81):

Een latere avond probeerde ik die eerste (M51 dus) nog eens maar nu met de telescoop. Dat was weer veel filmpjes kijken, mn omdat het een speld in een hooiberg is!

Toch gelukt – met resultaat dat er wezen mag:

De laatste avonden hebben we nog genoten van de overvliegende satellieten die moeilijker vast te leggen bleken dan gedacht.

Hier en daar is een heel dun streepje te zien als je heel goed kijkt:

Als toegift kregen we het hoogtepunt van de ‘Lyriden’, een jaarlijks terugkerende meteorenzwerm.

Die komt elk jaar terug omdat het gaat om het overgebleven gruis van een reeds gepasseerde komeet, dat hangt een beetje vast in de ruimte, en de aarde komt daar braaf elk jaar weer doorheen.

Het zijn de ‘Lyriden’ omdat ze optisch vanuit het sterrenbeeld de Lier (Lyra) op ons af lijken te komen.

Ik had de camera neergezet, geprogrammeerd om tussen 3 en 5 ’s ochtends achter elkaar foto’s te maken, en dan kan je later in de PC al die foto’s op elkaar stapelen.

Het idee was zo een flink aantal (ik had berekend een stuk of 10) meteoren te zien – het werden er wat minder. De foto zelf is wel kunstig geworden, maar de vangst was dun (niet alleen bij mij overigens, overal viel het wat tegen).