Joost woont hier een paar straten verder. Naast hem op woonde AJ, een nogal typisch figuur. AJ was goed met zijn handen, hij was een goed klusser. Hij deed dat graag en ongevraagd, als ik Joost zijn verhaal hoor.

AJ was een keer bezorgd over de dakgoten en m.n. het zink in de goten. Hij heeft het toen op zich genomen op uit eigen beweging spul te kopen om gaatjes in het zink te dichten, een soort klei, een stopverf. Joost was verrast hierdoor maar à la, bood aan mee te betalen aan het materiaal. AJ had namelijk niet alleen zijn eigen goot gedaan, maar tegelijk ook maar die van Joost. De één loopt door in de ander.

Niet lang daarna bleek AJ toch weer niet tevreden. Joost kwam thuis en trof de volledige zinken troep aan in de tuinen voor het huis, en een geheel vernieuwde zinken dakgoot pronkend op het huis. Joost was niet blij. Toch, gedreven door netheid en begrip en acceptatie, accepteerde hij het onderhoud als gedaan en bood aan zich dan te bekommeren over het afval. Joost zou de oude zinken dakgoten laten ophalen of zelf afvoeren.

Joost dacht slim te zijn. Een paar deuren verder werd verbouwd en stond een container voor de deur. Na te hebben gebeld met de gemeente en de eigenaars van het verbouwde huis werd Joost goedkeuring gegeven de zinken dakgoten in de container te gooien. Opgelost, dacht Joost.

Niet dus, want wat trof Joost s avonds aan op zijn stoep toen hij weer thuiskwam van werk? De zinken dakgoten.

Want ja, zei AJ bij navraag, de afspraak was dat HIJ het zou afvoeren!